als ik bel is het niet pap , maar moi pa , Gronings m-oi , dus niet mo of mon als in het Frans , moi pa , dat is hem gelukt , ook lukt het hem niet meer verbaast te zijn over mijn bekakt Nederlands , A.B.N. , vanwege de Stad en de instantie's over het algemeen , waar ik Algemeen Beschaafd Nederlands spreek , maar weet dit toch te buigen naar Nederlands met dat kromme naar Gronings wat ik liever niet doe , wat mijn vader weet , van huis uit kreeg ik dat wel mee , maar dat doet hem denken aan mijn moeder , wat het minder gezellig maakt , soms vindt hij mijn Nederlands ook wel weer heel prettig , zoals een stem hoort te zijn als je vriendelijk wat vraagt in een winkel of zo , wat dan indruk maakt en laat zien waar tegen hij als kind rebelleerde , met een hekel aan dat keurslijf en ook wetende dat wij beide net zo zijn in dit , liever letten wij niet op hoe onze stem klinkt , of gaan wij te definiërendt aan de gang , iedere tijd zijn eigen beleving .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten