weer wil ik geen deprimerende Zondag , eigenlijk nooit , eigenlijk hoort de Zondag nog altijd de mooiste dag te zijn , toen ik jonger was vondt ik dat iedere dag de mooiste dag moest zijn , een eerlijk doel wat ik nog steeds nastreef , iedere dag mooier dan de vorige is een steeds mooier wordende leven , met dan de Zondag met alles van de Maandag daar voor , een week de herrinering aan het tijdelijke weg , en het mooie van het tijdelijke wel bewaardt om tot het goede te komen van de volgende , een filosofie die geen èèn echt onbekend is , en jachtige personen zoals ik was of ben wel eens vergeten of vergaten , en dan ineens inzien dat Zondag nog steeds een kerndag is , een dag waarin veel gebeurt met het 'niets' , niet aan gedacht , niet mee gesproken of gebelt of geschreven , of niet opgeruimd of van de zolder afgehaaldt of onder het bed vandaan gehaald , en zo meer wat in het midden van een rustige week ook wel gebeurt maar vaker zonder het gevoel van het gepermiteerde , vaker dan nog als of iets onheimelijks uit de kast word gehaaldt , of iets wat gerepareerd moet en dat is het dan zo niet beleeft wordt als iets heerlijks door de voortgang van de week , ook al is de 'ergernis' dan weg en vertoordt het het ritme niet in wat dagelijks moet , het blijft goed om te doen om wat extra te doen op de Zondag daarom , zonder ook maar èèn keer het te zien als een schennis ook al doe je dingen ook goed als dit op een Zaterdag met een ander 'niets' wat je niet deed .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten